มาแล้วพายุทอร์นาโด โยนกระเป๋าปุ๊บ “เราจะไปอุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง พวกตัวเองเตรียมเก็บของได้เลยเจอกันวันศุกร์ เดี๋ยวมารับ” โอ้ย!อะไร ไม่ถามปัญหาสุขภาพซักคำ แล้วยังงัยมองหน้ากัน “โอเค เจอกันวันศุกร์” ง่ายเกินไปมั้ยพวกเราเนี๊ยะ
เราใช้ทางหลวงหมายเลข 21 เข้าหล่มสัก ผ่านบ้านนางั่วแล้วเลี้ยวซ้ายเข้าเส้น 2258 ผ่านสี่แยกบ้านสะเดาพง ผ่านพระตำหนักเขาค้อ แล้วตรงไปบ้านทางตะวัน เลี้ยวขวาไปแป๊บเดียวก็จะถึง อุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง (หนองแม่นา)
พอถึงทางเข้าปรากฎว่า ทุกคนอึ้ง น้องกวางผู้น่ารักยืนเล็มหญ้าอยู่ใกล้ๆทางเข้า มีพวกนางเป็นระวิงหยิบกล้องกันแทบไม่ทัน ขับเข้าไปอีกนิดก็จะถึงจุดเก็บค่าธรรมเนียม เราขอตรงไปลานกางเต็นท์ก่อนเพราะอยู่ด้านหน้าทุกสะวันนา และก็ อยากถ่ายรูป ป้ายไม้ทุ่งแสลงหลวงที่ตั้งอยู่กลางสนาม ทุกคนลงจากรถจ้า แบบว่า ชั้นมาถึงแล้ว จากนั้นก็ไปที่ศูนย์นักท่องเที่ยว เพื่อเริ่มต้นการผจญภัยเล็กๆของหมู่เฮา
โดยในการเดินป่านี้จะมีพี่เจ้าหน้าที่คอยนำทางพร้อมเป็นไกด์ไปในตัว เราก็เริ่มเดินเข้าไปในป่าสัก พี่เค้าก็ หยุดก่อนครับ รอยเท่าสัตว์ครับ คือ เนื่องจากดินค่อนข้างชุ่มเลยทำให้เราเห็นรอยเท่าสัตว์ พี่เค้าพูดติดตลกว่า เมื่อคืนสรรพสัตว์ทั้งหลายมีจัดงานปาร์ตี้ รอยเท้าเลยเต็มไปหมด ปิดท้ายด้วยคำว่า ผมล้อเล่น จากนั้นเราก็พากันเดินต่อไปยังป่าเขียวๆข้างหน้า เราเจอต้นไม้ที่ไหม้ไฟด้วยแต่พี่เค้าบอกว่า ต้นไม่ยังไม่ตายนะ เพราะเค้าทนไฟ แต่เราดูแล้วเหมือนถ่านเลย เดินมาได้สักพัก อากาศเริ่มชื้นขึ้น พี่เค้าบอกมองไปข้างบนครับ โฮ้!นี่มัน วินเทอร์ เลิฟ ซอง ตำนานรักเกาหลีชัดๆ คือ เราเข้าสู่ป่าสนกันแล้ว งานนี้กล้องใครแบตไม่เต็มเรียกได้ว่า โคตรเสียดายเพราะท้องฟ้าสวยงามมาก แถมไม่พอมีลำธารเล็กๆให้เราได้วักน้ำล้างเหงื่อล้างแขนกันเล็กน้อยพอเย็นชื่นใจ ลูกสนหล่นอยู่เต็มไปหมด พี่เจ้าหน้าที่บอกว่า เค้าไม่ได้แห้งเหี่ยวนะ แต่เค้ารอที่จะงอกเป็นต้นสนใหม่ นี่เป็นความรู้ใหม่เลย เรานึกว่ามันแห้งแล้วจริงๆนะ เคยเก็บกลับบ้านไปเล่นตั้งหลายครั้ง ต้องขอโทษธรรมชาติด้วยที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์
ระหว่างทางเราจะเจอรอยเท้าสัตว์อีกหลายรูปแบบโดยเฉพาะบริเวณโป่ง อันนี้สัตว์คงลงมาหากินกัน และแล้วเราก็ค้นพบ ต้นค้อ หน้าหนาเป็นแบบนี้ มันเหมือนตระกูลต้นตาล อินทผาลัม ต้นปาล์ม ประมาณนั้นเลย สักพักก็เริ่มหาที่พัก เอาอาหารที่เตรียมมาเข้าท้องกัน ด้วยความรวดเร็ว เราก็เดินกันต่อ ตอนนี้เป็นทางริมห้วยก็จะเดินยากนิดแต่ก็สบายอยู่ และแล้วการเดินทางผ่านป่าของเราก็สิ้นสุดลง มันเป็นเซอร์ไพรส์เล็กๆ ริมน้ำเข็ก มีเรือหางยาวจอดรอเราอยู่ เราได้นั่งเรือ เราไม่ต้องเดินแล้ว เรานั่งเรือมา ทำให้เรานึกถึงหนังเรื่องอนาคอนด้ามากมาก คือ บรรยากาศเงียบๆ ได้ยินแต่เสียงน้ำ เสียงลม แมลง ใบไม้ตีกันตามลม มีแต่เสียงชะนี้อย่างพวกเราเท่านั้นกลางป่า เราล่องไปตามแก่งผีเสื้อ โอ้!มันคือผีเสื้อเต็มไปหมด สวยๆๆๆ มาก และสุดท้ายเราก็จบทริปเดินป่ากันที่ แก่งบางระจัน
เป็นทริปที่เป็นที่พอใจของหมู่เฮาเป็นอย่างยิ่ง งัยหละครั้งหน้าสงสัยได้หาทริปเดินป่าไว้สำรองเป็นแน่พวกหญิงเหล็กทั้งหลายไม่กลัวอะไรกันทั้งนั้น
เรียบเรียงข้อมูลโดย : paipaitour
ที่มาภาพ :
0 ความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น